Yılın önde gelen gerilim filmlerinden olacağı fragmanı yayımlandığından beri az çok belli olan Speak No Evil filmi, geçtiğimiz günlerde korku/gerilim filmleri yayımlayan platform Shudder üzerinden gösterilmişti. Birçok sinemaseverin ve eleştirmenin izlediği ve ardından genel anlamda olumlu eleştiriler alan Speak No Evil filmini bu yazıyı kaleme almadan hemen hemen dakikalar önce bitirdim ve sıcağı sıcağına filmi tanıtmak ve biraz olsun incelemek için yazının başına oturdum. Geriliminin ağlarını adım adım kuran, birçoklarına göre sağlam altmetinler barındıran ve kapanıştaki müziğiyle izleyenlerde farklı duygular ve düşünceler bırakan Speak No Evil, temel olarak Danimarkalı ve Hollandalı iki ailenin şehirden epey uzak bir evde (ve de evin yakınlarında!) yaşadıkları (ve de Hollandalı çiftin yaşattıkları!) olayları konu ediniyor. Danimarkalı yönetmen Christian Tafdrup‘un yönettiği ve aslında olayları Danimarkalı ailenin gözünden izlediğimiz film, gerilimini kurmakta oldukça başarılı. İçinde barındırdığı klişelere ve düştüğü tekrarlara rağmen.
Hikayeye İtalya’da başlıyoruz. İki ailenin tanıştıkları yazlık evin dışındaki mekanlarda tesadüfen buluşmaları ve birlikte vakit geçirmelerinin ardından Danimarkalı aile Hollandalılar tarafından kendi evlerinde bir davete çağırılıyor. Danimarkları çift daveti kabul ediyor. Hollandalı ailenin evine varıldıktan sonra olaylar Danimarkalılar için gün geçtikçe garipleşiyor ve bazı gerçeklerin açığa çıkmasıyla (!) bazı işler çığırından çıkmaya başlıyor. Kabaca özetlediğim hikayesinde dinsel metinlerden günümüz Avrupasının problemlerine birçok altmetin ve mesaj (tabiki izleyenlerin düşünceleri doğrultusunda şekillenen ucu kapalı mesajlar) barındıran film, kapana kısılmışlığı ve yerinde, zamanında söyleyemediğimiz ya da eyleme geçiremediğimiz şeylerin pişmanlığını duygu yoğunluğu bakımından izleyiciye geçirmeyi başarıyor. Öyleki bazı sahnelerde izleyicisini oldukça rahatsız etmekten de hiç çekinmiyor. Özellikle final sekansında da deyimi yerindeyse izleyenleri çırılçıplak (!) bırakıyor.
Oldukça bol olumlu yönlerine rağmen birçok defa gözümüze sokulan bazı motifler ise bana göre filmde gereksiz bir tekrar oluşturmuş. Üstelik korku/gerilim filmlerinin yüzlerce kez kullandığı klişeleri kullanmaktan da çekinmeyerek. Neyseki süresinin bir buçuk (1.5) saati hemen hemen geçmemesi bu tekrarların ve klişelerin filmin eksi puanını arttırmasını biraz olsun engelliyor.
Filmden bir mesaj ve yorum çıkartmak ise son derece mümkün. Birçok durum açıkça izleyicinin düşüncelerine bırakılmış. Yönetmenin izleyicinin düşüncesine açtığı yerlerin oldukça iyi kurgulandığını da belirtmeden geçmeyelim. Pedofiliden Avrupa’daki göçmen sorununa (yer yer işgaline) kadar farklı pencerelerden filmi okumak ve yorumlamak mümkün. Speak No Evil‘ı iyi bir gerilim yapan en önemli yan da, bence, bu.
Hem iyi bir gerilim filmi arayanlar hem de biraz olsun gerilirken düşünmek isteyenler için oldukça iyi bir seçenek Speak No Evil.
